Sajak Saija Untuk Adinda

Hirup katungkul ku pati,
ajal teu nyaho di mangsa.

Laut Kidul breh kacipta,
sagara kungsi kasaba,
basa jeung bapa keur milir,
nyiuen uyah di basisir

Mun seug kuring manggih ajal,
di tengah sagara ngumpal,
mayit disantokan hiu,
marebutkeun jasad layu.

Kuring mah hamo ngareungeu ….

Hirup katungkul ku pati,
ajal teu nyaho di mangsa,
kuring nyeueung kahuruan,
nu nyundut imah sorangan,
Pa Ansu, nu edan eling,
sabab mundingna dipaling ….

Mun seug kuring teh kaduruk,
ku seuneu tutung sing bubuk,
jalma gehger narulungan,
mayit kuring diteangan.

Kuring mah hamo ngareungeu ….

Hirup katungkul ku pati,
ajal teu nyaho di mangsa,
Si Una ngoleang ragrag,
tina kalapa ngagubrag,
basa ku indung dititah,
ngala buahna sasirah.

Mun seug kuring paeh ragrag,
teu diceungceurikan indung,
da geus diurugan padung,
ngan nu lian jejeritan.

Kuring mah hamo ngareungeu ….

Hirup katungkul ku pati,
ajal teu nyaho di mangsa,
rea batur urang Badur,
nu geus lastari dikubur,
mayitna anu sakujur,
dibungkus ku lawon putih.

Mun kuring paeh di Badur,
dikubur di Pasir Wetan,
Ina nyekar, ka kuburan,
ngawur kembang seuseungitan.
Leumpang alon lalaunan,
semu alum sedih kingkin,
sisi sampingna ngeresek,
kana jukut kembang eurih,
kawas nu harewos peurih ….

Ku kuring tangtu kareungeu.

[Karangan Multatuli, aya dina buku “Saija”, Girimukti, 2003]

~

Sajak Saija untuk Adinda ini ternyata yang versi bahasa Sunda-nya lebih indah dari yang versi bahasa Indonesia-nya. Terima kasih kepada pemilik blog Reading Multatuli yang telah memuatnya.

Melihat beberapa foto yang menggambarkan suasana alam pedesaan Lebak di blog tersebut, ditambah ada foto bekas tembok rumah Max Havelaar, serasa merasai jejak hati dan pikiran Max saat itu, semua perjuangan dan pengorbanannya. Bukumu abadi, Max!

One thought on “Sajak Saija Untuk Adinda

Leave a comment